Janek i Jurek – Fundacja Lubelskie Koziołki

„Bronili Miasta i Honoru”

Data postawienia koziołka: 4 Kwietnia 2024

„JANEK”: (żołnierz) porucznik Jan IGALTOWSKI – urodzony w 1902 w Romanowie (Wołyń). Pracownik kolejowy oraz instruktor harcerski. W latach 1931-1934 pracował w Lublinie. Po ewakuacji do Lublina jako oficer rezerwy zorganizował w ramach ochotniczego batalionu obrony miasta (dowódca mjr Stanisław HORWATT), I kompanię „Jan” w oparciu głównie o ochotników z organizacji Strzelec, harcerskich i przysposobienia wojskowego. Zginął 17 września w zachodniej części miasta (Rury Jezuickie, a obecnie LSM) prowadząc do natarcia swój oddział. Pochowany na cmentarzu wojennym przy ul. Białej w Lublinie.

„JUREK”: (harcerz) Jerzy KĘDZIERSKI – urodzony w 1923. Mieszkał i uczył się na Bronowicach. Członek Związku Strzeleckiego (Lubelski Hufiec Orląt) oraz Związku Harcerstwa Polskiego (8 Lubelska Drużyna Harcerska). Walczył jako 16 latek i ochotnik w kompanii I „Jan”. Został ciężko ranny 17 września podczas walk w okolicy Rur Jezuickich, zmarł z odniesionych ran w szpitalu 27 września. Pochowany na cmentarzu wojennym przy ul. Białej w Lublinie.

Usytuowanie koziołków przy budynku szpitala wojskowego ma upamiętnić obronę miasta w dniach 16 – 17 września 1939r., szczególny charakter miejsca gdzie we wrześniu udzielano pomocy medycznej obrońcom oraz bohaterski krwawy bój o szpital podjęty przez polskie oddziały. Imiona koziołków Obrońców Miasta zostały zaproponowane w marcu 2024r. przez uczestników konkursu dla uczniów „LUBLIN WE WRZEŚNIU 1939 ROKU”, zorganizowanego przez Zespół Szkół Elektronicznych w Lublinie, 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SPZOZ w Lublinie, Instytut Historii UMCS oraz Muzeum Narodowe w Lublinie.

Figurki Obrońców Miasta zostały ufundowane przez Warbud S.A., głównego wykonawcę inwestycji „Nadbudowy szpitala” realizowanej w 1.WSzKzP, w celu utworzenia nowoczesnych pomieszczeń dla oddziałów neurochirurgii i kardiologii.

Jesteśmy jedną z największych firm budowlanych w Polsce. W portfolio znajduje się 650 projektów ze wszystkich sektorów budownictwa – obiekty kubaturowe, inżynierii lądowej, szpitale, centra danych, inwestycje kulturalne a także projekty z sektora energii, środowiska i inwestycje wojskowe. Naszą filozofię oddaje hasło Warto budować. I warto robić to dobrze. Bo dobrze wykonana praca zawsze procentuje.

Dzięki tej dewizie już od 30 lat znajdujemy się w czołówce najlepszych spółek budowlanych. Koncern zatrudnia 1100 pracowników w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu, Wrocławiu, Katowicach, Krakowie, Rzeszowie i Lublinie. Posiadamy własne zespoły projektowania konstrukcji i geotechniki, Zakłady Sprzętu i Sił Własnych oraz spółkę Warbud Beton.

Wykwalifikowaną kadrę inżynierską, naszych projektantów, sektor wsparcia realizacji i własne siły produkcyjne łączą lata wspólnego budowania i doświadczenie. Na co dzień postępujemy zgodnie z zasadami i wartościami Grupy VINCI Construction, której jesteśmy częścią.
Od lat jesteśmy silnym graczem na rynku budowlanym, zdobywając uznanie i szacunek pracowników, podwykonawców oraz klientów, którzy cenią w nas rzetelność i profesjonalizm w biznesie.

Warbud SA jest jednym z sygnatariuszy „Porozumienia dla bezpieczeństwa w budownictwie” – inicjatywy utworzonej w sierpniu 2010 r., zrzeszającego obecnie największych generalnych wykonawców w naszym kraju.

Fotografia czarnobiała z widokiem gmachu Wydziału Teologicznego Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum” przy Al. Racławickich w Lublinie zaprojektowanego przez Ignacego Kędzierskiego. Ujęcie od strony północno-wschodniego narożnika. Widoczne dwie fasady budynku. Gmach czteropiętrowy, położony na wzgórzu. Na pierwszym planie sztuczne żłobienia w lessowym gruncie i łąki dawnej wsi Wieniawa. W oddali pasące się dwie krowy. Za nimi, za drewnianym ogrodzeniem, wznosi się otynkowany, pobielony budynek uczelni przykryty dachówką, zwieńczony w narożniku neobarokowym tympanonem.

_{źródło: wikipedia.org/wiki/Plik:Gamach_Collegium_Bobolanum.jpg}

„Collegium Bobolanum”: budynek w reprezentacyjnych alejach Racławickich zaprojektowany został przez lubelskiego architekta Ignacego Kędzierskiego i wybudowany ze składek społeczeństwa w latach 1922–1926. Do września 1939r, był własnością Towarzystwa Jezusowego i siedzibą zakonnego studium teologicznego, a od 1932 Wydziału Teologicznego świętego Andrzeja Boboli (Collegium Bobolanum). Planowany jako znacznie większy kompleks (oparty na literze H z kościołem w zachodnim skrzydle) został tylko częściowo ukończony do czasów wojny. W przedwojennym Lublinie poza Katolickim Uniwersytetem Lubelskim oraz szkołą rabiniczną Jeszywas Chachmej Lublin, to trzecia uczelnia wyższa z imponującą biblioteką starodruków oraz międzynarodowym środowiskiem studenckim pochodzącym z Europa Środkowo-Wschodniej.

Wrzesień 1939r.: podczas kampanii wrześniowej w budynku Wydziału organizowano improwizowane szpitale wojskowe i wojenne (kpt. dr Malibo, dr Kazimierz Jaworski). Szpital mimo znaków Czerwonego Krzyża był ostrzeliwany, a 16 września 1939r. został zaatakowany i zajęty przez niemiecki pododdział rozpoznawczy, a następnie w krwawej potyczce odbity przez obrońców miasta (m.in. kompania szturmowa „Starachowice”, Batalion Obrony Narodowej oraz pododdział mjr. Juliusza Dudzińskiego). Ze względu na wcześniejsze wycofanie się większości jednostek regularnych z Lublina, miasto było bronione przez formacje improwizowane lub ochotnicze (m.in. członkowie organizacji Strzelec, harcerze, uczestniczy Przysposobienia Wojskowego). Po zajęciu miasta 18 września przez Niemców, wojska okupacyjne zorganizowały w budynkach lazaret chirurgiczny (Reserve Lazarett I Lublin „Kloster”). Po II wojnie światowej budynek był wykorzystywany na potrzeby wojskowej służby zdrowia, a wydział teologiczny przeniósł się do Warszawy. Obecnie znajduje się tam 1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SPZOZ w Lublinie.