Szarytka Marianna

„Szarytka z sercem na dłoni”.

• Data postawienia koziołka: 29 Czerwca 2023

Grupa Budimex tworzy jedną z największych grup budowlanych w Polsce. Jest również rozpoznawalna i ceniona od wielu lat za granicą. Początki działalności sięgają roku 1968, kiedy powołano Centralę Handlu Zagranicznego budownictwa Budimex.

Obecnie, jako przedsiębiorstwo infrastrukturalno–usługowe, Budimex koncentruje się na rynku polskim. Będąc generalnym wykonawcą, oferuje usługi w sektorach infrastruktury: drogowej, kolejowej, lotniskowej, budownictwa kubaturowego, energetycznego, przemysłowego i ekologicznego. Stopniowo zwiększa swoje zaangażowanie w sektorze facility management (obsługa nieruchomości i obiektów infrastruktury) oraz gospodarki odpadami.

O sukcesach firmy decydują ludzie, którzy ją tworzą. Dysponując wysoko wykwalifikowaną kadrą, są w stanie zaoferować usługi idealnie dopasowane do potrzeb Klientów. Firma działa rzetelnie i profesjonalnie, realizując powierzone kontrakty w oparciu o międzynarodowe standardy zarządzania.

Początki szpitala przy ul. Staszica oraz „Szarytki” .

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo ważną częścią swej działalności uczyniło opiekę nad osobami biednymi, starszymi, chorymi oraz opuszczonymi dziećmi. Siostry zostały sprowadzone do Lublina w 1730 roku do Kościoła św. Wojciecha, do którego przylegał Szpital św. Łazarza, następnie po blisko stu latach, władze miasta przeniosły fundację wraz ze „szpitalem szarytek” do klasztoru Sióstr Karmelitanek Bosych Niepokalanego Poczęcia NMP przy ul. Poczętkowskiej (obecnie Staszica). Pierwsze łóżka szpitalne powstały tu najprawdopodobniej w 1834 roku. Opiekę nad chorymi sprawowały Siostry Miłosierdzia “Św. Wincentego á Paulo” zwane przez ludność “Szarytkami”. Na przełomie XIX i XX wieku powstała w Szpitalu aseptyczna sala operacyjna, spełniająca wszystkie ówczesne wymogi. W 1907 roku zamontowano pierwszy aparat RTG i powstała pracownia rentgenodiagnostyki.

W listopadzie 1944 roku na bazie oddziałów szpitalnych utworzono pierwsze kliniki i od tego momentu kształcone tu były kolejne pokolenia medyków. Pierwszymi klinikami powstałymi przy ul. Staszica były: Klinika Chorób Wewnętrznych i Chirurgii. W maju 1950 roku przekazano w całości w skład Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 Szpital Św. Józefa. W 1954 roku władze miasta przekazały budynek przy ul. Chmielnej 1 dla potrzeb Kliniki Okulistyki, do Szpitala przyłączono również obiekty Szpitala Dzieciątka Jezus im. Vetterów, który funkcjonował przy ul. Staszica 11. Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 stał się wówczas ogromną jednostką lecznictwa specjalistycznego. W latach 1995/97 kliniki dziecięce zostały przeniesione do Dziecięcego Szpitala Klinicznego. Od 1 stycznia 1999 roku Szpital funkcjonuje pod nazwą: Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1.

Dziś w SPSK Nr 1 w Lublinie funkcjonuje 17 klinik oraz wiele innych jednostek medycznych i administracyjnych, które mieszczą się w kilkudziesięciu budynkach zlokalizowanych w większości w ścisłym centrum miasta przy ul. Staszica 11 i 16, ale także na ul. Radziwiłłowskiej, Chmielnej, Głuskiej i Langiewicza. Szpital zatrudnia ponad 2 tys. pracowników. Od 2016 roku realizowany jest Program wieloletni pn. „Przebudowa i rozbudowa Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Lublinie”, w ramach którego zrealizowano już etapy prac przy ul. Radziwiłłowskiej i Głuskiej, wkrótce ukończony zostanie największy i najnowocześniejszy obiekt Szpitala przy ul. Staszica 16.

Marianna – „Siostra Szarytka z sercem na dłoni”. Imię pochodzi od pierwszej przełożonej Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Klasztorze przy ul. Staszica 16 – s. Marianny Kulisińskiej. Siostry Szarytki przez blisko 200 lat sprawowały opiekę nad pacjentami w miejscu, w którym ustawiono rzeźbę koziołka. Marianna, stojąc przy najstarszym budynku SPSK Nr 1, pochodzącym z połowy XVII w., spogląda w stronę najnowszego i najnowocześniejszego obiektu szpitalnego, który powstał w ramach ostatniego etapu „Przebudowy i rozbudowy Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego Nr 1 Uniwersytetu Medycznego w Lublinie”. Wykonawcą tej inwestycji była firma Budimex, która na zakończenie realizacji okazałego gmachu Szpitala, postanowiła sfinansować figurkę Szarytki Marianny, łączącej historię z nowoczesnością w ramach SPSK nr 1 w Lublinie.

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo powstało we Francji 1633 roku. Założycielami byli Św. Wincenty a Paulo i Św. Ludwika de Marillac. Siostry Szarytki do posługi chorych w Lublinie przybyły w 1730 r. i założyły szpital w darowanej kamienicy przy ul. Złotej 59. W 1736 przeprowadziły się z chorymi do Szpitala Miejskiego Św. Łazarza na ul. Podwale, przy kościele Św. Wojciecha.

W 1826 r. Siostry Miłosierdzia otrzymały Klasztor po Karmelitankach przy ul. Staszica 16, został on przebudowany na szpital w 1835 roku.

W szpitalach przy ul. Złotej, na Podwalu i przy ul. Staszica Siostry Szarytki przepracowały łącznie 286lat, w Szpitalu przy ul. Staszica – 190.Po zwolnieniu wszystkich Sióstr ze Szpitala przez władze PRL w 1952 roku,pozostały jeszcze w posłudze parafialnej i opiece nad kościołem do 2016 roku, odwiedzały chorych i katechizowały dzieci.

Zdjęcie z 30. czerwca 1923 roku, przedstawia Siostry Szarytki przed budynkiem poklasztornym przy ul. Staszica 16. Rzeźbę Marianny odsłonięto 29. czerwca 2023 r. – dokładnie 100 lat później, w tym samym miejscu.

W 2022 r. Fundacja Lubelskie Koziołki zaproponowała, by na historycznym szlaku lubelskich koziołków uczcić lekarzy ze Szpitala przy ul. Staszica – i tak przy budynku na ul. Staszica 11 pojawił się koziołek Staś – lekarz. Po drugiej stronie ulicy, przy zabytkowym i najstarszym obiekcie poklasztornym pojawiła się Marianna, by docenić pracę i opiekę nad pacjentami ze strony Sióstr Szarytek, których następczyniami są dziś pielęgniarki i położne.

Autor zdjęć: Igor Skarżyński

no images were found