Onufry

Złap koziołka za rogi, a nie będziesz ubogi”

  • Data postawienia koziołka: 29 Styczeń 2022

Na cześć Lublina koziołka stawiamy
imieniem Onufry Go nazywamy,
Tyś nam grał hejnały i dzwoneczkiem witał,
bądź w naszej pamięci i w niej nam rozkwitaj.

Onufry Koszarny urodził się w 1933 roku w Hucie Dzierążyńskiej niedaleko Tomaszowa Lubelskiego. Był wieloletnim miejskim trębaczem. Od 1991 roku Pan Onufry grał w południe hejnał Lublina, przy ważnych okazjach, świętach i na początek sesji Rady Miasta. Przez prawie 25 lat z uznaniem można było podziwiać  jego kunszt. Hejnalista cieszył się ogromnym szacunkiem i budził wielką sympatię wszystkich mieszkańców Lublina, przyjezdnych gości i turystów.

Niewątpliwa atrakcja to hejnał Lublina, który jest odgrywany przez hejnalistę miejskiego, codziennie w południe z balkonu Ratusza. Dodatkowa atrakcja tego miejsca to od 2022 roku stojący na schodach Ratusza koziołek Onufry, ufundowany przez Fundację Lubelskie Koziołki. Dzięki niemu możemy poznać bliżej historię Ratusza, a sam Koziołek Onufry to początek powstającego Historycznego Szlaku Koziołka Lubelskiego.

Budynek obecnego Ratusza powstał w wyniku przebudowy zespołu kościelno-klasztornego Ojców  Karmelitów, zniszczonego podczas pożaru w 1803 roku. Po pożarze zakonnicy przenieśli się do dawnego Klasztoru Karmelitanek Bosych przy ulicy Świętoduskiej. Zniszczone zabudowania odkupił Urząd Miejski z zamiarem ulokowania tu siedziby władz miejskich. Obecny gmach Ratusza zaprojektował Aleksander Groffe, który był generalnym budowniczym Królestwa Polskiego. Budowlę wzniesiono w latach 1827-1828. Ratusz otrzymał klasycystyczną szatę z okazałym czterokolumnowym portykiem. Podczas II wojny światowej budynek został częściowo zniszczony po nalotach niemieckich jakie miały miejsce we wrześniu 1939  oraz w 1944.

Niezwykle bohatersko zapisał się w historii Lublina Jan Gilas, woźny lubelskiego magistratu, który podczas niemieckiego nalotu we wrześniu 1939 roku wyniósł z Ratusza bombę, która nie wybuchła, a następnie dostał zawału serca i zmarł przed budynkiem, wciąż trzymając niewybuch w objęciach. Na jego cześć nazwano jedną z pobliskich ulic.
               

Kolejna ciekawostką z tego okresu jest fakt, że podczas bombardowań w 1944 w piwnicach Ratusza uwięzieni zostali ludzie, którzy z głodu zostali zmuszeni do kanibalizmu.

Ratusz odbudowano w latach 1947-1952 zgodnie z wcześniejszym wyglądem. Nad drzwiami wejściowymi oraz na szczycie budynku można dostrzec wizerunek koziołka – herb naszego miasta, natomiast na ścianie budynku wiszą tabliczki z nazwami miast partnerskich Lublina.

Skip to content